Gündelik bir tiyatro

(İçeri orta yaşlarda biri girer ve görevli olduğunu düşündüğü ilk kişiye yönelir.)
-A.. şey, iyi günler. Acaba bana yaşayabilmem için uygun bir yer gösterebilir misiniz?

-Tabii ki lütfen şurdan buyrun. Bakınız burası adı sanı bilinmeyen belediyenin haftada bir çimlerini suladığı kimsesiz park. Buradaki banklarda uyuyamazsınız. Mesela şurası da Cevizlibağ metrobüs durağı, burada da yere oturamazsınız, gerçi isteseniz de yapamazsınız; çünkü gördüğünüz gibi oldukça kalabalık. Ama ola ki boş bi vaktine denk gelirseniz, ne durakta ne de metrobüs içinde yere oturamazsınız. Şurası da akraba meclisi, burada her şey olabilirsiniz ama mümkünse kendiniz olmayın. Daha doğrusu olamazsınız. Sonra başka nereyi gösterebilirim size... Hah, az daha asıl söyleyeceğimi unutuyordum, hatırlamasaydım maaşımdan keserlerdi vallahi. Burası dünya, burada da ASLA ama ASLA yaşayamazsınız. Genel olarak böyle, başka sorunuz?

-Yalnız ben yaşayabileceğim uygun bir yer sormuştum...

-Tabi ki sizi çok iyi anlıyorum efendim. Zaten müşterilerimizin büyük bir çoğunluğu bu talep ile bize geliyorlar. İlk başlarda birkaç yer gösteriyorduk fakat gelişen implikasyonlar sonucu şirket, politikasında bir değişikliğe gitti. Biz artık yaşayamayacağınız uygun yerleri gösteriyoruz. Geri kalan bir yer olursa kendiniz arayıp bulup çökebilirsiniz. İyi günler dilerim. Siyahınız bol olsun.

-...

sarı çizginin ötesindeki adam

zerrelerim darmaduman
dışardan bakınca her şey stabil
ve olay yeri temiz.
sarı şeritleri çeken
hep daha çok tereddüdü olan.

bugün bir soru sordu
cevap vermem değil
verememem gerekenlerden.
hiç kıramadım
açtım
bohçamın içine koydum
bohça da bohça değil
ucubeler sirki.

karanlık, şafağa niye teslim olmayacak
biliyor musun?
kartlarımız açık gibi dururken
en pis pokerciler kadar
suratsız ifadeler takacağız birbirimize.
danışıklı dövüş
adil de değil
ama adil değil adi olmak istiyor
içindeki bir parça
ve içimdeki bir parça da deli oluyor
o kaotik mahzenin derinliğine
çıkamayacak biliyor,
garip sanırım
herkes kadar.